Κιέπερτ

(Κiepert). Επώνυμο οικογένειας Γερμανών γεωγράφων και χαρτογράφων. 1. Έριχ (Erich, 1818 – 1899). Σπούδασε αρχαία ιστορία και γεωγραφία στο Βερολίνο και ήταν γνώστης πολλών ξένων γλωσσών. Συνεργάστηκε με τον Ρίτερ για τη χαρτογράφηση της Ελλάδας και των αρχαίων ελληνικών αποικιών, εργασία με την οποία απέκτησε μεγάλη φήμη (1841). Ασχολήθηκε επίσης με τη χαρτογράφηση της Μικράς Ασίας. Γενικά, οι χάρτες του αποτέλεσαν την αφετηρία όλων των ανάλογων εργασιών που ακολούθησαν αργότερα στη Γερμανία. Από το 1845 μέχρι το 1852 διετέλεσε διευθυντής του Γεωγραφικού Ινστιτούτου της Βαϊμάρης και αργότερα εγκαταστάθηκε στο Βερολίνο, όπου έγινε μέλος της Ακαδημίας των Επιστημών (1853). Το 1874 διορίστηκε καθηγητής της γεωγραφίας στο εκεί πανεπιστήμιο και το 1881 διετέλεσε διευθυντής του Αρχαιολογικού Ινστιτούτου. Έγραψε διάφορες επιστημονικές πραγματείες, οι οποίες μεταφράστηκαν σε πολλές γλώσσες. Από τα πολυάριθμα έργα του, τα πλέον αξιοσημείωτα είναι: Ιστορικός και γεωγραφικός Άτλας του αρχαίου κόσμου (1848), Γενικός χάρτης της ευρωπαϊκής Τουρκίας (1853), Χάρτης της χώρας του Καυκάσου (1854) και Αρχαίος άτλας, αποτελούμενος από 12 χάρτες που αναφέρονται στους αρχαίους χρόνους. 2. Ρίχαρντ (Richard, 1846 – 1915). Ήταν γιος του προηγούμενου. Σπούδασε ιστορία και γεωγραφία στη Χαϊδελβέργη και στο Βερολίνο και αργότερα ταξίδεψε στην Ανατολή (1870). Επέστρεψε στο Βερολίνο, όπου συνεργάστηκε με τον Ριχτχόφεν για την έκδοση του χάρτη της Κίνας (1874). Από το 1875 έως το 1887 διετέλεσε διευθυντής της γεωγραφικής και εθνολογικής επιθεώρησης Γκλόμπους. Δημοσίευσε σημαντικό αριθμό χαρτών και φρόντισε επίσης για την επανέκδοση έργων του πατέρα του με προσθήκες. Σχεδίασε χάρτη με τα δρομολόγια που ακολούθησαν οι έως τότε εξερευνητές της Αφρικής καθώς και 20 χάρτες τοίχου για σχολική χρήση. Από το 1900 και έπειτα ασχολήθηκε με τη συμπλήρωση του Αρχαίου Άτλαντα του πατέρα του. Ένα από τα σπουδαιότερα έργα του είναι η συμπληρωμένη επανέκδοση του χάρτη της Μικράς Ασίας.